دعبل خزاعی می گوید:در ایام دهه محرم  به محضر آقا  و مولای خود،علی بن موسی(ع)در مرو شرفیاب شدم و آن حضرت را در حالی که اصحابش دور او نشسته بودند،محزون یافتم.وقتی حضرت مرا دید فرمود:مرحبا بر تو دعبل!مرحبا بر کسی که با دست و زبانش ما را یاری می کند.سپس حضرت مرا  کنار خود جای داد و فرمود:ای دعبل! دوست داری شعر بخوانی،زیرا این روزها ایام غم و اندوه  بر ما اهل بیت  و روز شادی دشمنان ما به ویژه بنی امیه است.سپس برخاست و پرده ای بین ما و اهل بیتش زد و آنان را پشت پرده نشاند  تا بر مصیبت جدش حسین(ع) گریه کنند،آن گاه رو به من کرد و فرمود:ای دعبل!مرثیه بخوان!تو یاور ما و مرثیه خوان ما هستی،تا زمانی که زنده ای.در این هنگام دعبل مرثیه سرایی را آغاز کرد.

بحار الا نوار ص 157